Integracja sensoryczna - niemowlęta

Diagnoza integracji sensorycznej 

Pełną diagnozę przetwarzania sensorycznego wykonujemy u dzieci powyżej 4 roku życia, jednak pierwsze trudności w prawidłowym współdziałaniu zmysłów możemy zaobserwować już u niemowląt. U dzieci do 3 roku życia diagnozujemy zaburzenia samoregulacji związane z przetwarzaniem bodźców sensorycznych (ang. self-regulations disorder). Celem konsultacji oraz ewentualnej terapii jest poprawa codziennego funkcjonowania dziecka oraz jego rodziny.

Rozwój zmysłów

Proces integracji sensorycznej rozpoczyna się już w łonie matki około 9-11 tygodnia, kiedy mózg płodu zaczyna odczuwać ruchy jej ciała. Jako pierwszy rozwija się układ dotykowy, następnie przedsionkowy (równowaga) i proprioceptywny (czucie własnego ciała). W okresie prenatalnym zaczyna funkcjonować również słuch, wzrok, smak i węch, jednak u noworodka zmysły te są jeszcze niedojrzałe, co chroni dziecko przed nadmiarem bodźców ze świata zewnętrznego.

Czynniki ryzyka

Skłonność do zaburzeń przetwarzania sensorycznego jest w znacznym stopniu uwarunkowana genetycznie. Istnieją również czynniki ryzyka ciążowo- porodowego takie jak nieprawidłowa masa urodzeniowa (mniej niż 2,5kg lub więcej niż 4kg), niska ocena w skali APGAR (poniżej 7pkt w 1min), infekcje i niewydolność szyjki macicy oraz odklejenie łożyska. Jeżeli twoje dziecko należy do grupy ryzyka nie martw się na zapas. Dzieci te mogą, ale nie muszą rozwinąć problemów z przetwarzaniem bodźców sensorycznych.

Na co warto zwrócić uwagę?

Szacuje się, że nawet 5-15% dzieci ma obecnie trudności rozwojowe o podłożu sensomotorycznym.

U niemowląt zwracamy szczególną uwagę na:

   • problemy ze snem i zasypianiem;

   • trudności z wyciszeniem, częste marudzenie, drażliwość, płacz;

   • problemy z jedzeniem, trudności w karmieniu;

   • niechęć do przytulania, odpychanie rodziców;

   • dużą wrażliwość lub brak odczuwania bólu;

   • złe tolerowanie codziennych zabiegów pielęgnacyjnych takich jak: czesanie, mycie, obcinanie paznokci, mycie twarzy, zębów, czyszczenie nosa czy uszu;

   • podwyższony lub obniżony stan pobudzenia;

   • gryzienie, szczypanie siebie i innych, uderzanie głową o przedmioty;

   • dużą wrażliwość na jasne światło, dźwięki;

   • zachowania dziecka niezrozumiałe lub niepokojące dla rodziców.

Kiedy warto udać się do specjalisty?

W przypadku występowania wymienionych objawów warto skonsultować się z wykwalifikowanym terapeutą mającym doświadczenie w pracy z małymi dziećmi. Prawidłowy rozwój niemowlęcia opiera się na motoryce (ruchu) i sensoryce (zmysłach). Konsultację fizjoterapeutyczną w celu oceny rozwoju ruchowego poleca się maluszkom po ukończeniu 3 miesiąca życia lub szybciej, jeżeli jest taka potrzeba. Konsultację z terapeutą Integracji Sensorycznej wykonujemy po ukończeniu przez dziecko 6 miesiąca życia.